Änglagård – Prog på Svenska – Live in Japan

Prog αλά Σουηδία 

E λοιπόν οι Änglagård είναι αυτό που λέμε περιπτωσάρα. Είναι πραγματικά ελάχιστες οι μπάντες από τη δεκαετία του ’90 και έπειτα που μπορούν να κομπάσουν ότι άγγιξαν ύψη που φάνταζαν για χρόνια απλησίαστα, ύψη σαν αυτά που ορίστηκαν με στόμφο στο μνημειώδες big bang που σημειώθηκε στο σύμπαν της prog μουσικής κατά τη δεκαετία του ‘70.  Το πρώτο σοκ ήρθε το 1992 με το “Hybris” να κάνει όλα τα κεφάλια να γυρίσουν ενώ οι Σουηδοί στη συνέχεια βιάστηκαν ίσως να βάλουν επίλογο με το “Epilog” του 1994 αφού επέστρεψαν δριμύτεροι δισκογραφικά με το επίσης συγκλονιστικό “Viljans Öga” του 2012.

Kι ερχόμαστε στο “Prog på Svenska”, ένα λάιβ που ηχογραφήθηκε σε μια σειρά τριών συνεχόμενων εμφανίσεων στο Club Citta της Ιαπωνίας, στο πλάι των Crimson ProjeKCt (τι να σχολιάσει κανείς…). Στα αξιοσημείωτα αυτής της κυκλοφορίας οι αλλαγές στη σύνθεση της μπάντας, με τον Tord Lindman στην κιθάρα, πρωτεργάτη και ιδρυτικό μέλος, να επιστρέφει σε ηχογράφηση μετά από αρκετά χρόνια απουσίας και δύο νέα μέλη, τους Linus Kåse και Erik Hammarström στα πλήκτρα και drums / κρουστά αντίστοιχα.

Οι Änglagård ξεκινούν με ένα νέο instrumental κομμάτι, με τίτλο “Introvertus Fugu Part 1” το οποίο πιθανόν να αποτελεί μέρος του επόμενου άλμπουμ τους -σίγουρα η ποιότητά του μας κάνει να το ευχόμαστε. Η σύνθεση ξεκινά με μια ατμοσφαιρική -και φυσικά όπως συνηθίζουν αρκετά σκοτεινή- ambient εισαγωγή η οποία σταδιακά αναπτύσσεται μέχρι που οι Σουηδοί εφορμούν με έναν καταιγισμό ατονικών συγχορδιών Crimson-ικής τεχνοτροπίας, ενισχυόμενων σε σημεία από σκοτεινές μελωδίες του Mellotron.

To ταξίδι στη δισκογραφία των Änglagård ξεκινάει με τον γοητευτικό μουσικό λαβύρινθο του “Ηostesjd”, το μεγαλύτερο τραγούδι σε διάρκεια στο “Epilog”. Εδώ διαπιστώνει κανείς χαρακτηριστικά την τρομακτική δεινότητα των Σουηδών στις δυναμικές και τις αλλαγές ύφους και έντασης, στοιχεία που καταδεικνύουν την εξαιρετική κλασική μουσική παιδεία τους. Σε live επίπεδο είναι ακόμη πιο φανερό πως στη μουσική των Σουηδών το κλασικό στοιχείο είναι αυτό που καθοδηγεί το ροκ στοιχείο και όχι το αντίθετο (κάτι που πιθανώς έρχεται σε αντιδιαστολή με την πλειονότητα των συγκροτημάτων του είδους).

Η πρώτη γεύση από το “Viljans Öga” μας έρχεται με την αναπάντεχη ίσως επιλογή του “Längtans Klocka”, κομμάτι στο οποίο σίγουρα ξεχωρίζει η δυνατή μελωδία στη μέση και τα τρελά σαξόφωνα προς το τέλος (τα μέλη των Crimson ProjeKCt σίγουρα θα έσκασαν πολλά χαμόγελα εδώ).

Φυσικά δεν θα μπορούσε να παραληφθεί από το tracklist το “Jordrök”, ίσως το χαρακτηριστικότερο Änglagård κομμάτι, το οποίο πάντα καταφέρνει να σε παρασύρει στις σκοτεινές μελωδίες του. Στη συνέχεια παίρνουμε μια δεύτερη δόση από “Viljans Öga”, με το “Sorgmantel” να είναι αποκαλυπτικό εδώ, απλά μια αψεγάδιαστη εκτέλεσή που θα ταξιδέψει τον ακροατή. Το “Kung Bore” -το οποίο όπως προλογίζεται έχει να παιχτεί κοντά 20 χρόνια- είναι μια απόδοση συγκλονιστικής ομορφιάς, με υπέροχες μελωδικές folk αποχρώσεις. Ένα πραγματικό highlight της κυκλοφορίας αυτής που αγγίζει δυσθεώρητα ύψη. To φινάλε δεν θα μπορούσε παρά να είναι συναισθηματικό, με τα απόκοσμα ηχοτοπία της εισαγωγής του “Sista Somrar” να δίνουν τη θέση τους σε φολκ-συμφωνικούς γόρδιους δεσμούς που θα λυθούν με ένα μελωδικό ξέσπασμα με το mellotron να δίνει έναν επικό χαρακτήρα στην κορύφωση.

Οι Änglagård εμμένουν στον αδιαμφισβήτητο underground χαρακτήρα τους, ηχούν tight but loose σαν μια καλοκουρδισμένη ορχήστρα και προσφέρουν ένα live αντάξιο των ήδη κλασικών κυκλοφοριών τους. Παίζουν είδος μα με τρόπο που σε κάνει να το ξεχνάς. Κι αν απορείς για το κατά πόσο ευσταθούν όλα αυτά τα όμορφα φίλε αναγνώστη δεν έχεις παρά να πατήσεις το play. Άλλωστε στο δήλωσα από την αρχή: οι Änglagård είναι περιπτωσάρα.

9 / 10

Δημήτρης Τζιώγας

Δεύτερη Νιότη 

Πώς γίνεται να είσαι συγκρότημα με ντεμπούτο στα early 90s, η δισκογραφία σου να απαρτίζεται από μόλις τρία πονήματα και να θεωρείσαι ήδη κλασσική progressive rock μπάντα και να μπαίνεις πολλές φορές στην ίδια εξίσωση με μεγαθήρια τύπου King Crimson και Yes; Γίνεται και μάλιστα με σχετική άνεση αν λέγεσαι Änglagård και το τεχνικό και συνθετικό σου επίπεδο είναι αμίμητο. Μετά το αριστουργηματικό “Hybris” και το εξίσου θεϊκό παρά ένα “Epilog” -συν το φοβερό live “Buried Alive”- οι Σουηδοί prog θεοί εκεί που έδειχναν έτοιμοι να κατακτήσουν και τους τελευταίους δύσπιστους, όλως περιέργως σταμάτησαν και μπήκαν στο ψυγείο για περίπου 16 χρόνια. Μέχρι που το σωτήριον έτος 2012 πραγματοποίησαν ένα από τα πιο ανέλπιστα και εντυπωσιακά come back που έχουμε βιώσει, με το εκπληκτικό “Viljans Öga”, ο κατά τον γράφοντα καλύτερος δίσκος της συγκεκριμένης χρονιάς και σίγουρα μέσα στους 5 καλύτερους του είδους την τελευταία 15ετία.

Έχοντας λοιπόν πάρει για τα καλά τα πάνω τους -εξάλλου ετοιμάζονται να μπουν στο studio για τον διάδοχο του “Viljans Öga”- οι Änglagård στα πλαίσια τριών περσινών τους εμφανίσεων στην χώρα του ανατέλλοντος ηλίου στο πλευρό των Crimson ProjeCKt, ηχογράφησαν μέρος αυτών και κυκλοφόρησαν φέτος το δεύτερο live album της δισκογραφίας τους, και μάλιστα διπλό, με τίτλο “Prog på Svenska: Live in Japan”. Κατ’ αρχάς η πρώτη εντύπωση έγκειται στην αλλαγή του line-up: τη θέση του μέχρι πρότινος αναντικατάστατου drummer τους Mattias Olsson και του πληκτρά Thomas Johnson έχουν πάρει αντίστοιχα οι Erik Hammarström και Linus Kåse, ενώ στις κιθάρες επέστρεψε ο κιθαρίστας τους στα “Hybris” και “Epilog” Tord Lindman, παίρνοντας την θέση του Jonas Engdegård.

Ο πρώτος δίσκος του live ξεκινάει με το “Introvertus Fugu (Den Asociala Blåsfisken) part 1”, μία καινούρια σύνθεση στην οποία ξεδιπλώνεται όλο το ταλέντο της μπάντας στο γνωστό symphonic prog στυλ της, εδώ με μία έξτρα δόση πειραματικότητας, γεμίζοντάς μας με αισιοδοξία για νέο σπουδαίο υλικό στον επερχόμενο δίσκο της. Με τέτοιο part 1 είμαστε προετοιμασμένοι για ένα συγκλονιστικό part 2. Συνέχεια με εκπροσώπηση και των 3 δίσκων των Änglagård, αρχής γενομένης με το ανατριχιαστικό “Höstsejd” από το “Epilog”, έπειτα με το “Längtans Klocka” από το ήδη κλασσικό “Viljans Öga” και κλείσιμο του πρώτου δίσκου με το πλέον αναγνωρίσιμο κομμάτι της μπάντας που συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία της μοναδικής μουσικής τους ταυτότητας, το ασύγκριτο “Jordrök”. Ο δεύτερος δίσκος αρχίζει με το “Sorgmantel”, την καλύτερη σύνθεση του προπέρσινου τους δίσκου, ενώ, όπως προλογίζουν και οι ίδιοι, η συνέχεια δίνεται με το “Kung Bore”, ένα κομμάτι που είχαν να το αποδώσουν ζωντανά εδώ και περίπου 20 χρόνια. Για κλείσιμο επέλεξαν το “Sista Somrar” σε μία extended version που συγκλονίζει.

Το να γράψω αναλυτικά για τη μουσική αξία των κομματιών που επέλεξαν, το θεωρώ περιττό. Εκεί που θέλω να εστιάσω είναι στο ότι δεν αρκέστηκαν στο να αποδώσουν ακριβώς τις συνθέσεις στο πνεύμα των studio εκτελέσεων, τουναντίον πειραματίστηκαν και στη δομή και στο ύφος τους, προσθέτοντας μέχρι και σημεία πλήκτρων και σαξοφώνου, με το αποτέλεσμα να μην είναι τίποτε λιγότερο από εντυπωσιακό. Το ότι δεν κάνουν παικτικά ούτε ένα λάθος δεν πρέπει να δημιουργεί απορίες αλλά να τις λύνει. Όσο για την παραγωγή, είναι τόσο υψηλό το επίπεδο της ηχογράφησης που νομίζεις ότι βρίσκεσαι μέσα στο Club Citta του Tokyo.

Συνολικά έχουμε να κάνουμε με έναν καταπληκτικό ζωντανό δίσκο που οφείλει να αγοράσει όποιος θεωρεί τον εαυτό του σοβαρό prog rock ακροατή και συλλέκτη, είτε σε βινύλιο είτε σε cd. Όσο για τις προσδοκίες που μας αφήνει η μία και μοναδική νέα σύνθεση, δηλώνουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην παρέα της Anna Holmgren και του Johan Brand για ένα νέο «δεκάρι».

10 / 10

Πάρης Γραβουνιώτης